VS 2016, 128 min.
Regie: Damien Chazelle
Met: Ryan Gosling, Emma Stone, J.K. Simmons
Zij droomt, net als zoveel serveersters in Hollywood, van een carrière als actrice, hij is pianist op feesten en partijen maar wil eigenlijk zijn eigen jazzclub openen. En als die twee dromers elkaar ontmoeten, is het allesbehalve liefde op het eerste gezicht. Natúúrlijk vallen ze dus als een baksteen voor elkaar, want La La Land speelt zich af in Hollywood en is een ode aan het meest romantische filmgenre uit die droomfabriek: de musical.
Over de maker
- Damien Chazelle wilde eerst filmmaker worden, maar op de middelbare school veranderde dat in jazzdrummer. Na de universiteit kwam hij toch weer terug bij zijn eerste liefde: film.
- De jazzy musical Guy and Madeline on a Park Bench was in 2009 Damiens regiedebuut. En ook zijn debuut als editor, cameraman en liedjesschrijver.
- Zijn eigen drumverleden en zijn intense docent waren de inspiratie voor zijn tweede film (en grote doorbraak): Whiplash.
- Het idee voor La La Land had hij al op de universiteit: samen met zijn klasgenoot Justin Hurwitz. Het bleef jaren bij een idee, totdat de vijf Oscar-nominaties voor Whiplash opeens zorgden dat hij groen licht kreeg. En zijn oude studiegenoot schreef de muziek.
Casting
La La Land is een typisch boy meets girl-verhaal. Om te overtuigen heb je dan als filmmaker iets heel bijzonders nodig tussen de hoofdrolspelers: chemistry. Zeg maar 'de vonk' die zichtbaar over moet slaan. In La La Land zit het wel goed met die chemistry, je voelt als kijker dat het zindert tussen Emma Stone en Ryan Gosling. Dat is een kwestie van acteren, maar ook van een gelukkige combinatie. Misschien komt dat omdat die twee acteurs nu voor de derde keer samen spelen, na Gangster Squad en Crazy, Stupid, Love. Hoe overtuigend ze ook schitteren in La La Land, allebei waren ze níet de eerste keus van de regisseur. Oorspronkelijk zouden de hoofdrollen vertolk worden door Emma Watson (van Harry Potter) en Miles Teller (uit Whiplash). De eerste moest afzeggen omdat ze in Beauty & the Beast ging spelen, bij de tweede liep het vast op de contractonderhandelingen. De vraag is natuurlijk of Emma & Miles ook zo overtuigend een setje hadden kunnen spelen?
Musical als filmgenre
La La Land is een ode aan het genre dat ooit samen met de western hét populairste genre in Hollywood was: de musical. Als in 1927 The Jazz Singer in de bioscopen verschijnt, hoort het publiek voor het eerst een acteur op het witte doek liedjes zingen. Zanger en hoofdrolspeler Al Jolson schrijft er filmgeschiedenis mee. Het is ook meteen het startsein van vier decennia musicals, musicals en nog eens musicals.
Deze periode wordt in Hollywood gezien als de golden age van de musicalfilm. Met sterren als Fred Astaire, Ginger Rogers, James Cagney en later ook Elvis Presley. Het ene moment zie je acteurs een rol spelen, het volgende moment barsten ze in zingen uit. Het komt tegenwoordig misschien wat bizar over.
Vanaf eind jaren zestig neemt de populariteit van het genre af. Om de laatste jaren zo nu en dan op te duiken in een verfrissende retro-uitvoering (Moulin Rouge!, Romance & Cigarettes, Mamma Mia! en Les Miserables).
De musicalfilm mag dan in het westen z’n beste tijd hebben gehad, in die andere grote filmindustrie, die van India, wordt het genre nog aan de lopende band geproduceerd.
Echte klassiekers onder de musicalfilms zijn: Singin’ in the Rain, West Side Story, The Sound of Music, Jesus Christ Superstar en Grease.